Pierre-Auguste Renoir - 'Śniadanie wioślarzy'

Bliższe spojrzenie: Auguste Renoir „Śniadanie wioślarzy”

Na pierwszy rzut oka „Śniadanie wioślarzy” autorstwa Pierre-Auguste Renoir wygląda prawie banalnie. Posiłek sportowców z przyjaciółmi lub członkami rodziny - co powinno być w tym ciekawego? Ale z uwagi na czas, kiedy powstało zdjęcie grupowe, olej na płótnie jest obrazą: afront: w 1881 r. Zwykłe spotkania były raczej wyjątkiem niż regułą. A zdjęcie pokazuje coś innego: markiza poruszana wiatrem obejmuje bogato zastawiony stół, na którym odbywa się śniadanie wioślarzy. Plamy słoneczne na czerwono-białych materiałach w paski dają wyobrażenie o relaksującej atmosferze ciepłego dnia. Nawet z tymi szczegółami Renoir wykazuje dobrą zdolność do obserwacji i dużą zręczność manualną: naczynia i naczynia na obrusie są tak realistyczne, że widz chce uzyskać do nich dostęp, aby mogli również wziąć udział w śniadaniu wioślarza. Ale czy byłby mile widziany czy wtrącałby się? Chociaż Renoir nie pozwala wszystkim ludziom na swoim zdjęciu rozmawiać ze sobą, każdy z nich komunikuje się - na różne sposoby: nie jest nieprzyjazny, ale wyraźnie usuwa niektórych; inni otwarcie się odwracają; koncentruje się na słuchaniu trzeciego. Renoir wykazał także apatię i szorstką odmowę. Ale nikomu nie przypisuje żadnej roli społecznej. Jak widać z ubrań, ludzie z różnych środowisk biorą udział w „Śniadanie wioślarzy”. Utopia? Z pewnością za czasów Renoira. Ale wiedział także, że konwencje można pokonać. Nie bez powodu przedstawiał ludzi na swoim obrazie w sytuacji i w czasie, który czyni ich wolnymi i otwartymi: wybrał sport jako łączące zainteresowanie, a poranek jako symbol nowego początku. „Śniadanie wioślarzy” to zatem znacznie więcej niż przedstawienie relaksu.